ประวัติวัดพุน้อย
วัดพุน้อย เดิมชื่อ วัดพุน้อยชัยมงคล ตั้งอยู่ เลขที่ 1 บ้านพุน้อย ตำบลชอนม่วง อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี เป็นวัดราษฎร์ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย จากคำบอกเล่าของชาวบ้านผู้สูงอายุ วัดพุน้อยเริ่มสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2509 โดยหมอเคลือบ และนางบุญมา เหมือนเอี่ยม ได้มอบที่ดินถวายวัดพุน้อย จำนวน 6 ไร่ 1 งาน 53 ตารางวาให้หลวงพ่อชื้น บุญยกาโม ซึ่งจำพรรษาอยู่ 4 พรรษา และได้มรณภาพ ในปี พ.ศ.2512 นำชาวบ้านพุน้อยก่อสร้างกุฏิสงฆ์ 2 หลัง ต่อมาในปี พ.ศ.2519 ชาวบ้านได้นิมนต์หลวงปู่แบน จนฺทสโร เดิมจำพรรษาอยู่ วัดตาลเจ็ดช่อ ตำบลย่านซื่อ อำเภอเมือง จังหวัดอ่างทอง มาอยู่จำพรรษา และได้นำชาวบ้านพุน้อยก่อสร้าง และปรับปรุงวัดตลอดมา และได้ซื้อที่ดินเพิ่มอีก 15 ไร่ 2 งาน 80 ตารางวา ต่อมา พระครูประภัทรธรรมทิน เจ้าอาวาสรูปปัจจุบัน ได้ซื้อที่ดินเพิ่มเติม ปัจจุบันวัดพุน้อยมีพื้นที่ของวัดจำนวน 32 ไร่ 4 งาน 137 ตารางวา ซึ่งกรมที่ดินได้ออกโฉนดเอกสารสิทธิ์ครบครองให้แก่วัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

อาณาเขตของวัดพุน้อย

ที่ตั้งที่หมู่ 1 บ้านพุน้อย ตำบลชอนม่วง อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี จากอำเภอบ้านหมี่ ไปทางทิศตะวันออกตามทางหลวงหมายเลข 3196 (บ้านหมี่-โคกสำโรง) ข้ามสะพานข้ามคลองชลประทานไปอีกประมาณ 2.5 กิโลเมตร แยกซ้ายไปตามทางหลวงหมายเลข 3354 (บ้านหินปักทุ่ง-บ้านหนองม่วง) ผ่านบ้านหินปักทุ่ง บ้านโป่งแค บ้านแหลมเพิ่ม บ้านดอนดึง บ้านชอนกาเหว่า รวมระยะทางประมาณ 17 กิโลเมตร แยกซ้ายไปตามถนนทางเข้าบ้านพุสะอาดผ่านบ้านชอนม่วง บ้านพุสะอาด รวมระยะทางประมาณ 6 กิโลเมตร ถึงวัดพุน้อย
ทิศเหนือ จด ถนนสายบ้านพุหว้า – บ้านหนองโบสถ์
ทิศใต้ จด พื้นที่เกษตรกรรม (นาข้าว)
ทิศตะวันออก จด พื้นที่สาธารณประโยชน์
ทิศตะวันตก จด ลำห้วยพุน้อย

ความหมายของชื่อวัด
คำว่า “ พุน้อย ” เป็นชื่อของน้ำพุที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน มีความหมายว่า การเกิดขึ้น ทำให้เกิดขึ้น พุขึ้น เจริญขึ้น

ผู้บริจาคที่ดิน
พระภิกษุเคลือบ เหมือนเอี่ยม   นางบุญมา เหมือนเอี่ยม

วัดพุน้อย ต.ชอนม่วง อ.บ้านหมี่ เป็นวัดประเภทวัดราษฎร์ มีประวัติความเป็นมายาวนานมาก จุดเด่นที่สำคัญและน่าสนใจ คือ พิพิธภัณฑ์เรือ การสร้างเรือ และการยกเรือเพื่อถวายแก่แม่ตะเคียนทอง โดยเฉพาะในเรื่องการค้าขาย และเมตตามหานิยม ที่หลวงปู่แบนได้สร้างเรือ พุทธคุณขึ้นมา

 เมื่อหลวงปู่แบนได้มรณภาพลง ต่อมาพระครูประภัทรธรรมทิน เจ้าอาวาสวัดพุน้อย ได้สานต่อวิชาคาถาอันศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่แบน คือการยกเรือ เพื่อถวายแก่แม่ตะเคียนทองซึ่งใครได้ไปบูชา นำมาประดับไว้ที่บ้าน หรือร้านค้า มีความเชื่อว่าจะนำมาซึ่งความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตและครอบครัว การค้าขายมีความเจริญรุ่งเรือง ชีวิตจะประสบผลสำเร็จกันแทบทุกคน

วัดพุน้อย ตั้งอยู่ที่ หมุ่ 1 ตำบลชอนม่วง อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี แต่เดิม พุน้อยเป็นชื่อของ น้ำที่ผุดขึ้นมาคล้ายน้ำพุตลอดทั้งปี ไม่มีวันแห้ง จึงเป็นชื่อเรียกขานหมู่บ้านแห่งนี้ วันที่ 25 เมษายน พศ 2515 หมอเคลือบ และนาง บุญมา เหมือนเอี่ยม ได้มอบถวายที่ดิน จำนวน 6 ไร่ 1 งาน 53 ตารางวา เพื่อสร้างวัดพุน้อย


หลวงพ่อชื้น บุญยกาโม นำชาวบ้านพุน้อยร่วมก่อสร้าง ได้ 4 พรรษา ท่านจึงมรณภาพ ต่อมาปี พศ.2519 หลวงปู่แบน จนฺทสโร มาอยู่จำพรรษา และได้ซื้อที่ดินเพิ่มอีก15 ไร่ 2 งาน 80 ตารางวา จนกระทั่งท่านได้มรณภาพลงเมื่อวันที่ 13 มกราคม พ.ศ.2543 หลวงปู่แบน จนังทสโร ท่านเป็นเจ้าอาวาสนั้น ได้ร่วมกับชาวบ้านพุน้อยพัฒนาวัดจนเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ทำให้วัดที่ไม่มีคนรู้จัก กลายเป็นวัดที่มีคนเชื่อถือเลือมใสศรัทธาเดินทางมากราบไหว้กันอย่างไม่ขาดสาย

 เพียงชั่วระยะเวลาไม่กี่ปี การเดินทางไปยังวัดพุน้อย มีถนนลาดยางถึงวัด สะดวกสบายตลอดการเดินทาง วัดพุน้อยก็มีสิ่งก่อสร้างที่เป็นถาวรวัตถุถายในวัดแทบจะครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็น โบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ และอื่นๆอีกจำนวนมาก

จากวัดเล็กๆที่ห่างไกลความเจริญ กลายเป็นวัดที่มีประชาชนรู้จักกันเกือบทั้งประเทศ มีการนำกฐินและผ้าป่าสามัคคี มาทอดกันอย่างล้นหลาม ตลอดจนการปฏิบัติธรรมปัจจุบัน พระครูสมุห์สุทิน สุทินนังโน เจ้าอาวาสวัดพุน้อย ท่านยังคงสืบสานวิชาอาคม ที่รับจากหลวงปู่แบน จนฺงทสโร ในเรื่องเมตตามหานิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องการค้าขาย ที่หลวงปู่แบนได้สร้างเรือพุทธคุณขึ้นมา ซึ่งใครได้ไปบูชาจะประสบผลสำเร็จกันแทบทุกคน จึงมีพุทธศาสนิกชนเดินทางมาที่วัดพุน้อยกันอย่างเนืองแน่นในแต่ละวัน

วัดพุน้อยนั้นมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเป็นที่เคาราพนับถือของชาวบ้านและพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศก็คือการยกเรือ การสร้างเรือ เพื่อถวายแด่แม่ตะเคียนทองสำหรับคนที่ชอบการเสี่ยงทายมักจะได้เดินทางมาที่วัดพุน้อยได้ขอโชคลาภด้วยการบนบานขอให้ถูกหวย พร้อมกันนี้ก็จะนำผ้าไหมซึ่งตัดเป็นชุดไทยกับตัวหุ่น นำมาถวายแม่ตะเคียนทองเพื่อเป็นการแก้บน ทำให้ปัจจุบันวัดพุน้อยชุดผ้าไหมไทย มากมายหลายหลากสีและมีความสวยงามมีจำนวนนับเป็น หมื่นชุด จนทางวัดต้องสร้างห้อง ไว้เก็บโดยเฉพาะ สำหรับชุดผ้าไหมไทย